مارکرهای جدید در بیماریهای نورولوژیک اتوایمیون

طیف سندروم های نورولوژیک اتوایمیون بخاطر کشف اتو آنتی بادیهای جدید نورولوژیک در سالهای اخیر افزایش یافته است .بسیاری از اتو آنتی بادیهایی که اخیرا شناسایی شده اند علیه پروتئین های سطح سلول هستند بر خلاف آنتی ژنهای داخل سلولی که هدف آنتی بادی های نورونال کلاسیک قرار می گیرند.آنتی بادی های سطحی عصبی اغلب غیر پارانئوپلاستیک هستند و در انسفالوپاتیهای اتوایمیون پاتوژنتیک در نظر گرفته می شوند..بویژه در موارد نورولوژیک نامشخص ، غربالگری جامع اتوآنتی بادی می تواند به تشخیص کمک کند.

Neuronal Autoantibodies
اتو آنتی بادی علیه پروتئین های عصبی داخل سلولی مانند Hu , Yo , Ri , CV2/CRMP5 , GAD65/67 و amphiphysin بیو مارکرهای شناخته شده در چندین اختلال مغزی هستند.
اغلب اتوآنتی بادیهای غیر پارانئوپلاستیک پاتوژنیک در نظر گرفته می شوند و معمولا با آسیب التهابی به مغز همراهند و می توانند سبب تشنج ، سکته ، نقص در بینایی ، علائم شبه سایکوزیس و اختلالات حرکتی شوند.
اغلب بیماران واجد اتو آنتی بادی علیه آنتی ژنهای سطحی عصبی پس از تنظیم ایمنی از طریق پلاسما فرزیس یا درمان با داروی سرکوب کننده ایمنی بهبود می یابند.
Anti-AQP4
AQP4 فراوان ترین کانال آبی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که در سال 2005 به عنوان آنتی ژن تارگت اتو آنتی بادی در نورومیلیت اپتیکا (NMO) شناسایی شد و پیش از آن ، این آنتی بادی به عنوان IgG NMO شناخته می شد.