آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خودایمنی مزمن است که سبب خشکی، درد، کاهش تحرک، التهاب و ساییدگی در مفاصل می شود. این بیماری معمولا چندین مفصل، اغلب دستها و مچها و گاهی آرنج، گردن، شانه ها، هیپها، زانو و پاها را به صورت قرینه گرفتار می کند. سایر علائم این بیماری عبارتند از: خستگی، تب، ایجاد ندول زیر پوستی (به ویژه در آرنج).

افراد مبتلا به RA ممکن است دچار آنمی، عوارض سیستمیک و علائم سایر بیماری های خودایمنی مانند خشکی دهان و چشم ناشی از سندرم شوگرن شوند. RA می تواند هر فردی را در هر سنی مبتلا کند ولی اغلب بین 40 تا 60 سالگی اتفاق می افتد. بیش از 70% افراد مبتلا زن هستند. این بیماری در صورتی که درمان نشود سبب کاهش عمر فرد مبتلا شده و طی چند سال می تواند بیمار را دچار ناتوانی کند. دوره ی بیماری و پیش آگهی آن متغیر است و ممکن است به کندی یا به سرعت پیشرفت کند. در زنان باردار مبتلا به RA ، علائم بیماری در طول بارداری کاهش و پس از زایمان افزایش می یابند. آرتریت روماتوئید با شایع ترین بیماری آرتریت که استئوآرتریت است متفاوت می باشد. استئوآرتریت با آسیب مفصل و افزایش سن مرتبط است.

RA یک بیماری التهابی است که بستر مفصل (سینویوم) را درگیر می کند. بخشی از بیماری ممکن است از طریق ژنها به ارث برسد ولی عوامل دیگر مانند نوعی محرک ژن از قبیل باکتری یا ویروس هم احتمالا نقش دارند. این بیماری مسری نیست.