سیروز جراحت شدید کبد است که توسط بیماری مزمن کبدی ایجاد می شود. از انجایی که بافت سالم کبد در طول مدت زیاد آسیب می بیند توسط بافت اسکار جایگزین می شود و ساختار کبد را تغییر و توانایی عملکرد آن را کاهش می دهد. سیروز همراه با بیماری های مزمن کبدی مختلف دیده می شود و ممکن است چند سال یا حتی چند دهه طول بکشد تا ایجاد شود. برخلاف اسکارهایی که در سایرقسمتهای بدن به وجود می آید، برخی از اسکارهایی که در کبد ایجاد می شود حتی در افراد مبتلا به سیروز برگشت پذیرند.
کبد یک اندام حیاتی است که در قسمت فوقانی سمت راست شکم وجود دارد. در بین سایر عملکردهایی که دارد، مواد مغذی را به اجزای ضروری خون تبدیل می کند. بسیاری از فاکتورهای لازم برای انعقاد طبیعی خون را تولید می کند، مواد سمی که برای بدن مضر هستند را متابولیزه و سم زدایی و صفرا تولید می کند که مایع ضروری برای هضم چربی است. بیماری کبدی می تواند هر یک از این علمکردها را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری ها ممکن است ناشی از عفونت، آسیب فیزیکی، مواجهه با سم، پروسه خودایمنییا نقص ژنتیکی باشند که منجر به انباشته شدن موادی مانند مس یا آهن می شوند. آسیبی که موجب بیماری کبدی شود سبب التهاب، انسداد در جریان صفرا و ناهنجاری های انعقادی می شود. آسیب مزمن می تواند منجر به تجمع بیش از حد بافت همبند یا فیبروز کبد و نهایتاً سیروز کبد شود. سیروز ساختار کبد را تغییر می دهد و ندول های سلولی ایجاد می کند که توسط بافت فیبروز شده احاطه شده اند. چنین بافتی نمی تواند مانند بافت سالم عمل کند و در جریان خون و صفرا در کبد اختلال ایجاد می کند. هنگامی که سیروز پیشرفت می کند، می تواند سایر اندام ها و بافت های بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. برخی از این عوارض عبارتند از: