IHCیک تکنیک اساسی است که در آزمایشگاه‌ برای اهداف تشخیصی و پژوهشی استفاده می‌شود. در دهه‌های اخیر، توانایی تشخیص آنتی‌ژن‌ها در مقاطع بافتی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است . IHC یک مکمل رایج در پاتولوژی، جهت تشخیص مورفولوژی، تحقیقات پاتولوژی و مطالعه فرآیند پاتوژنز بیماری‌ها می‌باشد. تفسیر مناسب یک سنجش ایمونوهیستوشیمی از اهمیت بالایی برخوردار است.
این تکنیک به طور وسیعی در تشخیص ایمونوفنوتیپینگ تومور‌ها در پاتولوژی کاربرد دارد.
ارزیابی ژن‌های اختصاصی بافت‌ها از طریق ایمونوهیستوشیمی، به طور قابل ملاحظه‌ای در طبقه‌بندی تومورها در هر یک از مراحل تشخیصی نقش دارد.

اصول ایمونوهیستوشیمی: (IHC Principle)
اصل ایمونوهیستوشیمی، ردیابی آنتی‌ژن‌ها در برش‌های بافتی با استفاده از آنتی‌بادی‌های کنژوگه شده با مواد فلوروسنت، آنزیم‌ها و عناصر رادیواکتیو می‌باشد. بعد از اتصال آنتی‌بادی کنژوگه شده به آنتی‌ژن هدف در سطح بافت و تولید یک محصول رنگی طی واکنش هیستوشیمی با میکروسکوپ نوری یا میکروسکوپ فلوروکروم و با نور ماوراء بنفش (UV) می‌توان محصول رنگی را که در واقع محل بیان آنتی‌ژن موردنظر است، تشخیص داد .